συγκρίνω

ΝΜΑ [κρίνω]

1. παραβάλλω δύο ή περισσότερα πρόσωπα ή πράγματα εξετάζοντας τις μεταξύ τους ομοιότητες ή διαφορές, αντιπαραθέτω, παραλληλίζω

2. μέσ. συγκρίνομαι

παραβάλλω τον εαυτό μου με άλλον, παραβγαίνω («δεν συγκρίνεται» — δεν επιδέχεται σύγκριση, είναι αναμφισβήτητα ανώτερης ποιότητας)

νεοελλ.

σχηματίζω στερεή ουσία με σύμπηξη

μσν.-αρχ.

επιδοκιμάζω ή εγκρίνω κάτι

αρχ.

1. χωρίζω και ανασυνθέτω

2. συνδυάζω

3. εκτιμώ, κρίνω

4. ερμηνεύω, εξηγώ («ἐνύπνιον εἴδομεν καὶ ὁ συγκρίνων οὐκ ἔστιν αὐτό», ΠΔ)

5. ορίζω, θεσπίζω («ζημίας, ἧς ἄν ὁ στρατηγὸς συγκρίνῃ», πάπ.)

6. αποφασίζω

7. συγκαταλέγω σε κατηγορία, κατηγοριοποιώ

8. (το ουδ. πληθ. μτχ. μέσ. ενεστ. ως ουσ.) τὰ συγκρινόμενα

σώματα που σχηματίζονται με τη διαδικασία τής σύμπηξης

9. φρ. α) «συγκρίνεσθαι εἰς ὕδωρ» — ο σχηματισμός τών υδρατμών (Αριστοτ.)

β) «ἡ συγκριθησομένη τροφὴ» — η τροφή η οποία θα κατοχυρωθεί σε κάποιον επιγρ..